เจ้าชายสิทธัตถะทรงตื่นบรรทมขึ้นมาในยามดึก ได้ทอดพระเนตรเห็นอาการ
วิปริตของเหล่านางสนมทั้งหลาย ที่หลับใหลอยู่เกลื่อนกลาด ทรงเกิดความสังเวช
จึงตัดสินพระทัยออกบวช โดยให้ นายฉันนะ จัดเตรียมม้ากัณฐกะ แล้วเสด็จไป
ทอดพระเนตรพระราชโอรสและพระนางพิมพาซึ่งบรรทมอยู่
จากนั้นก็เสด็จออกจากพระมหานคร จวบจนใกล้รุ่ง ก็บรรลุถึงฝั่งแม่น้ำอโนมา
ทรงเปลื้องเครื่องอาภรณ์ออกส่งให้นายฉันนะ แล้วตัดพระเกศาเหลือไว้ประมาณ
๒ องคุลี พระเกศาเหล่านั้นได้ม้วนกลมเป็นทักษิณาวัฏ ปรากฏอยู่ตราบเท่าถึง
ปรินิพพาน
ในขณะนั้นทรงอธิษฐานว่า “ถ้าจะได้ตรัสรู้พระสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว
ขอให้เส้นผมนี้จงลอยอยู่ในอากาศ อย่าได้ตกลงมา”
เมื่อทรงโยนพระเกศาขึ้นไปบนอากาศ ปรากฏว่าพระเกศาลอยอยู่บนอากาศ
มิได้ตกลงมา ท้าวสักกเทวราชได้เอาพานมารองรับแล้วนำไปบรรจุไว้ใน
พระเจดีย์จุฬามณีเทวโลก ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
เมื่อทรงอธิษฐานเพศบรรพชิตครองผ้ากาสาวพัสตร์เรียบร้อยแล้ว รับสั่งให้
นายฉันนะ นำม้ากัณฐกะพร้อมเครื่องอาภรณ์และข่าวสารการบรรพชาของพระองค์
ไปแจ้งแก่พระบิดา และพระประยูรญาติในกรุงกบิลพัสดุ์ เพื่อบรรเทาทุกข์โทมนัส
อันเกิดจากความห่วงใยในพระองค์
ที่มาจากพระไตรปิฎก อรรถกถาและคัมภีร์ที่เกี่ยวข้อง
บทภาพยนตร์
ดนตรีประกอบ
เจ้าชายสิทธัตถะ
(เสียงถอนหายใจ)...เฮ่อ..
(เสียงประกอบนอนกรนและละเมอ)
เจ้าชายสิทธัตถะ (เสียงในความคิด)
พิมพา..เจ้านั้นเป็นดั่งดวงใจ..ราหุล..ลูกเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของพ่อ..
แต่เราทุกคนไม่อาจจะหลีกพ้นความแก่ ความเจ็บ และความตายไปได้
เจ้าชายสิทธัตถะ (เสียงในความคิด)
เราจะต้องค้นหาวิธีให้ทุกคนหลุดพ้นจากความทุกข์นี้ให้จงได้.....
ไม่ว่าเราจะต้องลำบากแสนสาหัสเพียงใดก็ตาม
ดนตรีประกอบ
เจ้าชายสิทธัตถะ (ทำเสียงกระซิบ)
ฉันนะ...ฉันนะ
เจ้าชายสิทธัตถะ
ฉันนะ...ตื่นเถอะ...ฉันนะ..ตื่น
ฉันนะ
ปลุกทำไม...
เจ้าชายสิทธัตถะ
เจ้ารีบไปเตรียมม้ากัณฐกะเอาไว้เดี๋ยวนี้เลยนะ
เจ้าชายสิทธัตถะ
อย่าให้ใครเห็นเจ้าหละ แล้วไปพบเราที่หน้าประตูพระราชวัง...ไปเร็ว..
ฉันนะ
พะยะค่ะ
บรรยาย
ขณะที่เจ้าชายสิทธัตถะจะเสด็จออกจากประตูพระราชวัง พญาวสวัตตีมาร
ก็ปรากฏตัวขึ้น เพราะเกรงว่าจะไม่สามารถใช้อำนาจควบคุมให้เจ้าชาย
มัวเมาหลงใหลในสิ่งต่างๆ ได้ต่อไป
พญามาร
ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..เจ้าชาย...จงกลับเข้าไปในพระราชวังเสียเถอะ ข้างในนั้น
มีแต่ความงดงาม ความสุขสบาย อีก ๗ วันท่านก็จะได้เป็นมหาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่
อย่าได้ละทิ้งสิ่งเหล่านี้ไปเลย ข้างนอกน่ะมีแต่ความลำบากต้องทนทุกข์ทรมาน
และโดดเดี่ยวเดียวดาย
เจ้าชายสิทธัตถะ
เราไม่ปรารถนาจะเป็นมหาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ เราไม่ปรารถนาทรัพย์สมบัติ
หรือความสุขสบาย เพราะว่าสิ่งเหล่านี้ไม่อาจทำให้ผู้ครอบครองพ้นทุกข์ และ
ไม่อาจทำให้เราช่วยเหลือทุกคนที่เรารัก และอาณาประชาราษฎร์ของเราให้พ้นทุกข์
จากการแก่ การเจ็บ การตาย ไปได้......ท่านจงหลีกทางให้เราไปเสียเถอะ
พญามาร
ฮ่า ๆ...นึกว่าจะรอดพ้นจากอำนาจของเรา ผู้เป็นพญามารไปได้เหรอ.....
เราจะคอยหาโอกาสครอบงำท่านด้วยกิเลสตัณหา ความโลภ โกรธ หลง
ติดตามท่านไปเหมือนกับเงา...ดูซิว่าใครจะเป็นผู้ชนะ...ฮ่าๆ...
ดนตรีประกอบ
เจ้าชายสิทธัตถะ
ถึงริมฝั่งน้ำอโนมาแล้ว หยุดตรงนี้แหละฉันนะ
เจ้าชายสิทธัตถะ
เราขออธิษฐานว่า ถ้าจะได้ตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ขอให้เส้นผม
จงลอยอยู่ในอากาศ ถ้าหากทำไม่สำเร็จก็ขอให้ตกลงไปยังพื้นดินแห่งนี้
บรรยาย
เมื่อทรงโยนพระเกศา ปรากฏว่า พระเกศาลอยอยู่บนอากาศไม่ได้ตกลงมา
พระอินทร์ได้นำเอาผอบแก้วมารองรับ แล้วนำไปบรรจุในพระจุฬามณีเจดีย์
ณ ดาวดึงส์เทวโลก ส่วนท้าวฆฏิการพรหมได้นำเครื่องอัฐบริขารมาถวาย และ
พระองค์ทรงมอบพระภูษาผ้าทรงให้ ท้าวฆฏิการพรหมจึงนำไปบรรจุในทุสสเจดีย์
ในพรหมโลก
เจ้าชายสิทธัตถะ
เจ้าอย่าได้เศร้าโศกเสียใจไปเลย.....ฉันนะ.......เราทำอย่างนี้
ก็เพื่อค้นหาทางพ้นทุกข์ของมวลมนุษย์ทั้งหลาย เจ้าจงกลับไปทูลพระราชบิดา
ด้วยว่าเราจะไม่กลับไปยังพระราชวังอีก จนกว่าเราจะแสวงหาความรู้แจ้งและหนทาง
แห่งการพ้นทุกข์ได้แล้ว
บรรยาย
ฝ่ายม้ากัณฐกะเกิดความอาลัยสุดจะทนได้ หัวใจแตกสลายขาดใจตาย
อยู่ตรงนั้น ด้วยอานุภาพแห่งความกตัญญูส่งผลให้ม้ากัณฐกะจุติไปเกิดเป็น
เทพบุตรบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
(มีเสียงม้าร้องเหมือนใกล้ตายดังขึ้นมาประกอบ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น